Cuby, Brood, Harry en de dood

‘Zo, komen jullie voor een Broodje?’ De Indische vrouw van de kunstenmaker annex atelierhouder in het Oude Noorden had geen lulliger intro kunnen verzinnen. Eind jaren negentig wilde ik een schilderij van Herman Brood kopen. Iedere dag liep ik langs het atelier waar allerlei schilderijen van Herman Brood hingen. Soms op een warme dag, als de deuren open stonden, zag ik de meester zelf aan het werk. Hij zag er toen nog redelijk goed uit, met zijn gespierde blote bovenlijf en ravenzwarte haar.
Het schilderij dat ik wilde was op afbetaling te koop. Het was groot, 2,50 bij 2 meter en de hoofdtoon was kobaltblauw. De kunstenmaker hemelde die Brood op tot in de hemel. Herman was een goed mens want hij rende op een dag, vanuit het atelier, de straat op om een zwerver te omhelzen en hem 100 gulden in zijn, tot op de draad versleten, jas te stoppen.

Over ‘koop op afbetaling’ had hij zo zijn eigen gedachten. Ik mocht betalen in vijf termijnen en zou dan, na de laatste betaling, het schilderij mee mogen nemen. Zoals de waard is….

Ik liet het maar schieten. Brood stond erom bekend zijn schilderijen continu bij te werken. Straks had ik een totaal ander doek dan ik had gekocht.

Achteraf dom want na een jaar was dat schilderij het vijfvoudige waard geweest.

Bij Cuby and the Blizzards had Herman Brood een nogal ondergeschikte rol. De briljante gitarist Eelco Gelling had het over die ‘kleine dikke schele’ terugblikkend op de periode Brood bij Cuby. Herman kon wel schitterende verhalen vertellen over de boerderij van Harry Muskee in Grollo.

Beroemde figuren als John Mayall, Van Morrison, Alexis Korner en Eddie Boyd hebben daar nog in de bedstee geslapen.

Cuby was al beroemd voordat ik werd geboren. Ik ken hun muziek via een oom die wel van hun generatie was. Op een vrijgezellenfeest, in het dorp M. aan de IJssel, eind jaren zestig, werd ‘Window of My Eyes’ opgezet. Één voor één werden de spijkerbroeken in de openhaard verbrand. Halfnaakt gingen de mannen, woest schreeuwend de besneeuwde tuin in. Dit verhaal werd tot diep in de jaren tachtig opgehaald.

De combinatie blues en Grollo is ook wel zeer onwaarschijnlijk. Bij de promotie van de LP ‘Apple Knockers Flophouse’ waren een aantal boeren uit de omgeving van Wezup uitgenodigd in een café voor een fotosessie voor de hoes. Iedereen kreeg gratis eten en drinken en toen de boeren redelijk lazerus waren, werd een stripdanseres naar binnen geduwd, die op de tap haar act opvoerde. In 1967 (de tijd van Phil Bloom) was zoiets een opzienbarende gebeurtenis. De boeren vonden het op dat moment prachtig. Hun vrouwen kregen er echter lucht van en stonden al snel, met hun jong op de arm, woedend op de ramen te bonken.

Geweldige kerel die Muskee uit Drenthe. Gelukkig heb ik Cuby and the Blizzards twee jaar geleden in Tivoli de Helling nog gezien. Eelco Gelling was er niet meer bij, vervangen door ex- Wild Romance, Java. Verder waren drie blazers toegevoegd. Een prachtig concert met een half uur pauze tussendoor. Muskee was toen al 68 en twee jaar ouder dan Keith Richards.

Op een zomerdag in Dordrecht op het Big Rivers festival dachten we dat we Mick Jagger hoorde zingen. Het bleek Ralph de Jongh te zijn. Hij ging enorm gedreven tekeer en eindigde zijn optreden met het nummer ‘Harry’. Het lied is een ode aan Harry Muskee.

Harry zegt over De Jongh het volgende:

Ik stond in de gelagkamer van café “De Amer” een biertje te drinken en hoorde dat er een voorprogramma was.

Nu let ik meestal niet zo op voorprogramma's, maar dit keer hoorde ik een sound die me sterk deed denken aan oude blues zangers die ik in de Delta had gehoord. Ik verwachtte dan ook iemand uit Mississippi te zien, maar tot mijn verbazing zat een lange blonde jongen uiterst origineel slide-gitaar en mondharmonica te spelen.’

De Jongh doet tegenwoordig met zijn band Crazy Hearts ook iets anders dan de blues. In sommige nummers op hun cd ‘More than words’ worden sterke reminiscenties aan de vroege Stones opgeroepen.

Het blijft bijzonder sterk allemaal en Muskee en de Nederlandse blues leven zo tenminste een beetje voort.

5 opmerkingen:

  1. Heerlijk humoristisch tijdsbeeld Michel.
    Ik was nog een braaf plattelandskind in die tijd, en we moesten het doen met coverbandjes van uiteenlopend niveau.
    Harrie heeft het heel wat langer uitgehouden dan Wally Tax, en Brood himself natuurlijk. En niet te vergeten uit die tijd, Peter Tettero van de brave T-Set. Het was geloof ik niet erg gezond om beroemd te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie ode aan Harry Muskee, Michel. Geweldig, dat verhaal over die dronken boeren en die striptease!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Cuby gezien tijdens de TT feesten (was dat 2010?) Dat nieuwe arrangement met die blazers was helemaal goed! Harry was in staat om zichzelf opnieuw uit te vinden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. van het maken van deze(geweigerde foto,s) is een kort filmpje nu te zien in het cuby museum,duur 20 seconden. het cafe waarin de opnames zijn gemaakt betstaat nog overigens

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik had ook een dergelijke ervaring. Vlak voor zijn dood aten mijn man en ik bij Dante waar we een gigantisch doek aan de muur zagen hangen. Vriendschap. Twee figuren in omhelzing en een met een 7 op zijn rug. Ik zei tegen mijn man, luister ik ben dol op zijn werk, hij leeft nu nog, je zult zien dat het straks, na zijn dood onbetaalbaar wordt dan kunnen we het ons niet meer permitteren. We vroegen aan de bar wat het moest kosten. 8000 dacht de ober, maar zou het voor de zekerheid nog even navragen. De maandag na het weekend kwam hij erop terug, hij had het nagevraagd, het was 14.000 euro. Tja, 8000 was te overzien geweest, maar kennelijk steeg de prijs bij de belangstelling ervoor alleen al. Daarna hebben we het nog een aantel keren zo gehad en hebben het laten rusten...maar vinden het nog steeds spijtig dat we er geen aan de muur hebben hangen!

    BeantwoordenVerwijderen