Vorm 'levend schild' rond Geert Wilders


Bovenaan gezet, speciaal voor Jörgen Raymann, Gerard Spong en Els Lucas (zie ook hier)


Vorm 'levend schild' rond Geert Wilders


"Hoe moet dat aflopen met Geert Wilders...” mailde een andere blogger me deze week in een p.s.-je.

Geert Wilders maakt misbruik van zijn vrijheid”, meende Femke Halsema vanmorgen (1 maart 2008) in het radioprogramma Tros Kamerbreed. Mark Rutte en Karien van Gennip zijn het daar volledig mee eens. Geert Wilders, de man die zwaar beveiligd moet worden, maakt misbruik van zijn vrijheid. Je moet er maar op komen.

Het is niets meer dan het zoveelste fraaie voorbeeld van gekte waarin de media en de boven-ons-gestelden de laatste jaren uitblinken. Alles, werkelijk alles wordt omgedraaid om maar niet over waar het werkelijk om gaat te hoeven praten. Niet de jihadisten die Geert Wilders' keel opeisen zijn het probleem. Nee, Geert Wilders is zelf een jihadist, etc... Over Geert Wilders' boodschap, over de inhoud, over de problemen die hij benoemt (genuanceerd of niet), durven de media en de boven-ons-gestelden het nog steeds niet of nauwelijks te hebben maar oh wat – ik kan geen ander woord verzinnen – wat geilen de media erop over de man te praten en over zijn nog niet vertoonde film te speculeren.

Ja, hoe zal het met Geert Wilders aflopen? We kunnen de vraag beter breder trekken: hoe zal het met ons aflopen? Hoe zal het met ons aflopen als we Geert Wilders in zijn 'strijd tegen de (zelf)islamisering' (of liever gezegd zijn strijd voor het behoud van de westerse normen en waarden en niet tegen moslims) van Nederland niet steunen? Die strijd betekent niet dat de islam geen plek in ons land mag krijgen, die heeft de islam trouwens al lang, maar die plek is een privé-plek (dus stap gerust in een zwemboerka in je eigen bad).

In 2005 vroeg ik me de volgende zaken af - en als ik me niet vergis zou Geert Wilders deze vragen zo kunnen stellen - maar ik heb ze nog steeds niet op een bevredigende, dat wil zeggen verstandige manier beantwoord gezien door de mensen die daarover gaan. Daarom herhaal ik ze hier:

1. Waarom kiest de politiek zo veelvuldig en met open ogen voor de intoleranten in plaats van hen met overtuiging te diskwalificeren?

2. Waarom kan ik nergens meer in het openbare leven het woord 'God' vervangen door 'Allah' (kritieken, tv, film, cabaret, boeken) zonder te vrezen? En waarom bestrijden wij deze ongelijkheid en intolerantie niet over de volle breedte en met overgave en overtuiging?

3. Waar halen heel veel Nederlanders toch die zelfhaat vandaan?

4. Waar is de historische afkeer van religie gebleven bij onze linkse politieke partijen? Is het aanwakkeren en bij verkiezingen uitbuiten van de slachtofferrol bij de groeiende islamitische groep belangrijker?

5. Waar halen wij die adoratie voor het poldermodel toch vandaan bij het oplossen van problemen terwijl we vol overgave onze wetten zouden moeten kennen en uitvoeren?

6. Waarom geven we nog steeds subsidies aan geloofsgemeenschappen met politieke doelstellingen en aan (onderwijs-)instellingen die ongelijkheid en intolerantie prediken?

7. Waarom spreken we alle nieuwkomers niet aan op hun gelijkheid, burgerschap en participatie in de maatschappij in plaats van categorisch hun vermeende slachtofferrol te bevestigen?

8. Waarom accepteren we toch dat het woord 'racist' zo veelvuldig en onbedachtzaam door iedereen wordt gebruikt, behalve door critici die dan juist de mond wordt gesnoerd?

Zonder een overheid die neutraal boven alle partijen staat, zal de multiculturele samenleving nog verder ontaarden in een drama. Of om Theo van Gogh nog eens te citeren: "Ik voel me tweederangsburger in eigen land omdat ik achterhaalde discussies moet voeren met een in mijn ogen agressieve minderheid die weigert ook maar enig begrip op te brengen voor idealen welke in het gastland gemeengoed zijn. Wij dienen ons aan U aan te passen, U die geen notie heeft van scheiding van Kerk & Staat.

Ik noem het geen doemdenken om de (zelf)islamisering aan de orde te blijven stellen want hoe moet ik die gigantische zuil die we nu voor de islam aan het creëren zijn, anders noemen? Die zuil, kunnen we nu juist van onder andere arabist Hans Jansen leren, blijft niet altijd een aparte zuil, dat zit niet in de aard van het beestje. Zeker niet als we toe blijven geven aan mensen die eisen dat we allerlei achterhaalde ideeën herintroduceren, waardoor, om maar eens een groep te noemen, alle (toekomstige) vrouwen als tweederangs burgers worden beschouwd en dan druk ik me zachtjes uit. Dat is toch niet zo moeilijk te bedenken? Het is toch geen doemdenken om aan de kaak te stellen dat meisjes al vanaf vier, vijf, zes jaar in Nederland helemaal 'ingepakt' worden? Ik hoor niemand daarover, geen policiticus, geen journalist, geen student, geen Femke Halsema, geen mens. Ze hebben er namelijk geen antwoord op. Ook hoor ik ze niet over al die andere krankzinnige maatregelen (zie o.a.de website Nieuw Religieus Peil) die zijn en worden getroffen om de seksescheiding in Nederland te bevorderen. Wat je ook wel hoort, is dat autochtone mannen het juist nu nodig vinden om kritiek op de westerse vrouw te uiten, omdat die doorgeslagen zou zijn (te feministisch) en niet meer vrouwelijk. Maar dit terzijde.

Ja, ik weet het, we worden inmiddels bijna dagelijks gedwongen om begrip voor die irrationaliteit, die intolerantie op te brengen en haar zelfs te omarmen. Alsof het iets moois is. Er valt altijd wel een excuus te verzinnen, hetgeen je ook een vorm van poshlost kunt noemen. Burgemeester Cohen noemt het doodleuk 'andere ideeën' die respect verdienen en die niet ter discussie hoeven te worden gesteld maar alleen nog geïntegreerd hoeven te worden. Om de cohesie te bewaren, om niet te hoeven capituleren voor de gewelddadige islamitische jihad wil de man 'ons' ketenen aan een achterlijke ideologie maar hij kan blijven roepen tot hij een ons weegt of tot hij minister-president van dit land is geworden (wat god verhoede), maar dit is géén optie.

Toen Ayaan Hirsi Ali na het vertonen van Submission, het filmische pamflet waarin ze de vrouwonvriendelijkheid van de islam aan de kaak stelt, van alle kanten werd bedreigd, hebben we verzaakt een levend schild rond haar te vormen. Dat hadden we, studenten voorop, moeten doen om haar te beschermen en om te laten zien dat we niet buigen voor intolerantie en geweld.

We krijgen, althans zo ziet het er naar uit, binnenkort een herkansing bij de vertoning van Geert Wilders korte film Fitna. Ik houd niet zo van 'oproepen' maar het gaat hier meer om iets vanzelfsprekends en daarom stel ik voor, nu het er op aankomt, Geert Wilders te steunen door na de vertoning van de film (datum van de première onbekend) naar Den Haag te gaan en met zoveel mogelijk mensen een levend schild rond hem te vormen. (En wat is nu één vrije dag opnemen op een mensen leven voor een sane revolution?)

Want wie aan Geert Wilders' vrijheid komt, komt aan ons en aan onze toekomst. Dat zou voor iedereen inmiddels duidelijk moeten zijn, tenzij u achteraf liever weer naar een door Cohen georganiseerde 'lawaaidemonstratie/herdenkingsbijeenkomst' trekt.

Annelies van der Veer

2.3.2008

Reacties Vorm levend schild rond Geert Wilders

4 opmerkingen:

  1. Van harte eens Annelies!

    De vraag is wel hoe we dat moeten doen,dat schild rond Geert, want je krijgt geen enkel contact met de man in kwestie.
    Maar in elk geval wil ik met deze reactie aangeven, dat ik :
    1. het van harte ondersteun, dat er een ontmaskerende film komt over de islam (zoals er al minstens 1 op You-tube staat, waarin Bush an Blair beginnen met te praten over de ""vreedzame religie, de islam""), zolang die op feiten is gebaseerd en die zijn er meer dan genoeg!
    2.bepaald niet trots ben op het soort Nederlanders, dat niet de moed heeft, om de islam te onderkennen als een enorm gevaar voor de democratische verhoudingen in de wereld en in Nederland .
    R&BB (Rouvoet, Balkenende, Bos)verkopen ons land aan de islam waar we bij staan, uit angst voor de islamchantage met geweld, uit angst voor olie en uit angst voor hun internationale betrekkingen.
    3.het politieke correcte Nederlandse parlement verafschuw in haar lafhartigheid en afwachtende houding, waarbij ze uitvissen met welk stanpunt ze de meeste kiezers kunnen vasthouden.
    Dat geldt ook voor de hele christenheid, die zich steeds op het punt van islamisering in lafhartige politieke correctheid hult, enkele uitzonderingen daar gelaten.

    Vanuit mijn persoonlijke geloofsovertuiging blijf ik zeggen:
    ""ontmasker de islam, met liefde voor de gevangen moslim"".
    Zie verder mijn website www.tora-yeshua.nl
    Shalom,
    Ben Kok
    (joods-christelijk pastor)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Afshin Ellian in Elsevier: zaak Wilders heeft niets te zoeken bij rechter:

    zaak Wilders heeft niets te zoeken bij rechter

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een echte aanrader is dit Volskrantartikel van Joost Zwagerman

    Gun ook moslims waarachtige godsdienstvrijheid Joost Zwagerman, 22-01-2009


    Nederlandse moslims die hun geloof kritiseren of verlaten, worden verraden
    door de blanke intelligentsia, die alleen aanvallen op het christendom tolereert,
    zegt Joost Zwagerman.
    Kan ik over mezelf zeggen dat ik van mijn geloof ben gevallen? Dat ?vallen?
    duidt een hoogteverschil aan; ergens hoger dan atheïsten, agnosten en doordeweekse
    twijfelaars bevinden zich de gelovigen die met z?n allen een grote bel van
    godvrucht vormen, zwevend tussen hemel en aarde. Geloofsafval is, bezien
    vanuit de ijle hoogte van de gelovige die zijn ladder naar God heeft uitgeworpen,
    een zompige nederlaag.

    Afvallig

    Veel aardiger zou het zijn te kunnen zeggen dat je je geloof van weleer bent,
    eh, ontgroeid. Of dat je ervan bent bevrijd. Dan wordt het, in plaats van
    afvalligheid, geloofsontgroeiing of nog beter: geloofsbevrijding. Zou dat
    niet wat vriendelijker zijn tegenover degenen die afscheid willen nemen of
    hebben genomen van hun geloof?
    Aan ?vallen? heb ikzelf nooit gedaan.

    Het is meer dat ik destijds van mijn geloof ben gedwarreld. Er kwamen geen
    pijnlijke confrontaties aan te pas, ik hoefde mij niet uitgebreid te verantwoorden
    tegenover kerkelijke autoriteiten, ouders of andere gezagsdragers, ik ervoer
    geen schrijnend gemis, raakte evenmin in een isolement of identiteitscrisis,
    en mijn dwarreling maakte mij niet wraakzuchtig of verbitterd over kerkelijke
    instituties.

    Het rabiate voorwerk om van je geloof af te vallen, was door de generatie
    van mijn ouders verricht ? de troublemakers van de jaren zestig hadden ons
    bedje gespreid. Zíj hadden moeten knokken, schokken, schoppen en smalen,
    opdat onze generatie, heel relaxed, aan die dwarreling kon beginnen. Ik was
    veertien toen ik in het theater De Vest in Alkmaar Neerlands Hoop zag ? godallemachtig,
    wat een geweldige en geestige godloochenarij! Wij, scholieren van 2 havo
    en vwo, zaten er met toneelkaartjes die de school voor ons had aangeschaft.
    Spoedcursus smalende godslastering met overheidssteun, zal ik maar zeggen.


    In die jaren las ik ook met bewondering romans van Jan Wolkers en Hugo Claus,
    waarin zij de mores van de kerk geselden. Heftig en confronterend van je
    geloof vallen, dat was dapper en gewaagd, nietwaar?

    Conflictueus losscheuren

    Nog niet zo lang geleden ging ik ervan uit dat conflict, verstoting, isolement
    en innerlijke verscheurdheid nog maar heel weinigen in ons land zou teisteren
    als ze afscheid zouden willen nemen van hun geloofsachtergrond. Maar ik had
    buiten de islam gerekend. Met het ontstaan van deze nieuwe zuil in Nederland
    is het conflictueuze losscheuren van je geloof weer helemaal teruggekeerd.


    Ik hecht sterk aan het welslagen van een multicultureel Nederland, maar dat
    welslagen wordt stelselmatig tegengewerkt door een gezelschap conservatieve
    debaters en opiniemakers die van zichzelf raadselachtig genoeg denken dat
    ze progressief zijn en die allerlei reserves tegen dat multiculturalisme
    in de schrilst denkbare termen verdacht maken.

    Geloofsvrijheid

    De lakmoesproef voor een goed functionerende multicultuur is de geloofsvrijheid.
    Een échte multiculturele samenleving veronderstelt een échte multireligiositeit,
    waarbij de vrijheid van religie automatisch en onvermijdelijk ook de vrijheid
    van geloofsafval impliceert. Geen waarlijke vrijheid van religie zonder de
    vrijheid ook niet te geloven. PvdA-denker Jos de Beus sprak over dit aspect
    van geloofsvrijheid essentiële woorden: ?Ik wil één simpel punt maken: iedereen
    in Nederland moet kunnen geloven wat hij wil, en iedereen die wil stoppen,
    moet dat vrij en veilig kunnen doen.?

    Bij deze basale observatie beginnen in dit land spijtig genoeg de problemen.
    Lang niet iedereen van islamitische achtergrond kan in dit land ?vrij en
    veilig? in het openbaar afstand nemen van zijn geloof. Nederlanders met een
    moslimachtergrond die, gesteld dat zij hun afvalligheid publiek maken, hopen
    op morele steun van de Nederlandse culturele elite, maken hardhandig kennis
    met de dubbele standaard die deze elite toepast op critici van het christendom
    en critici van de islam.

    Een aanzienlijk deel van deze elite ziet voor de afvallige moslim het liefst
    een soort status aparte, waar minder vrijheden gelden dan voor degenen die
    van christen in atheïst zijn veranderd. De atheïst die de spot drijft met
    vermeende onzinnigheden in de Bijbel draagt bij aan onze zo gekoesterde pluriformiteit.
    De ex-moslim die de spot drijft met vermeende onzinnigheden in de Koran gooit
    een lont in een kruitvat.

    Status aparte

    Het is de afgelopen jaren te vaak gebeurd dat afgevaardigden van de lelieblanke
    intelligentsia frontaal de aanval openden op een prominente immigrant met
    een moslimachtergrond ? Afshin Ellian, Ayaan Hirsi Ali, Sooreh Hera ? die
    dezelfde soort religiekritiek beoefende waar autochtone religiecritici zich
    ook aan hebben gewaagd, zonder dat hen destijds ? terecht! ? een strobreed
    in de weg werd gelegd.

    Telkens probeerden autochtone intellectuele kopstukken deze religiekritiek
    door immigranten verdacht te maken. In hun ogen is de enige ware moslim-Nederlander
    de geloofszekere moslim-Nederlander. ?Lastige? anderen vallen onder de status
    aparte.

    De verantwoordelijken voor deze status aparte voor geloofsafvallige moslims
    laten zich doorgaans voorstaan op hun ijzige kritiek op alles wat naar wijwater,
    christen-democratie en EO-achtige activiteiten zweemt. Zij smalen over christenen
    in de politiek en de media, maar minachten moslims die luid en duidelijk
    aangeven geen moslim meer te willen zijn. En telkens klinkt hetzelfde argument
    uit de mond van deze verspreiders van de religieuze status aparte: zo?n afvallige
    moslim is een aandachttrekker, een provocateur, iemand die uit alle macht
    wil schitteren in de media.

    Diskrediet

    Er groeit hier een generatie jongeren met moslimachtergrond op die lang niet
    allemaal binnen de poorten van hun geloof zullen blijven.

    Een échte multiculturele samenleving veronderstelt een échte multireligiositeit,
    met ook de vrijheid van geloofsafvalHoe moeten die toekomstige schrijvers,
    kunstenaars of gewone burgers die openlijk en vrijelijk ex-moslim wensen
    te zijn de voetangels en klemmen van hun geloofsachtergrond ter discussie
    stellen zonder in diskrediet te worden gebracht door de gezanten van de lelieblanke
    culturele elite die in hun religiekritiek een vorm van racistische islamofobie
    ziet? Je kunt deze mensen niet blijven diskwalificeren als ijdele aandachttrekkers.


    Hoe lang houden de gezanten van de culturele elite het vol deze mensen te
    beoordelen in termen van aandachtsziekte, relzucht, belediging en het orkestreren
    van publieke verontwaardiging? Mogen zij dan echt niet van de islam losweken
    zoals veel van die eertijdse christenen vermoedelijk, met dank aan schrijvers
    als Maarten ?t Hart en Karel van het Reve, zélf van hun geloof zijn losgeweekt?

    Homofobie

    Tegelijk staan diezelfde gezanten van de culturele elite zich steeds weer
    voor op de kennelijke progressiviteit van het bekritiseren van christenen
    in politiek en media. Een voorbeeld. Een paar maanden geleden legde de 29-jarige
    politicoloog Sander Chan een bestuursfunctie bij de ChristenUnie neer vanwege
    zijn homoseksualiteit. Vanwege deze affaire bepleitte Volkskrant-columnist
    Jan Mulder in De Wereld Draait Door ?een verbod op de ChristenUnie?. Het
    studiopubliek genoot en applaudisseerde.

    Striemende kritiek op benepenheid en homofobie binnen een christelijke organisatie
    getuigt van progressiviteit. Een beetje kritische geest legt de ChristenUnie
    het vuur aan de schenen, nietwaar? Intussen zijn er in de loop der jaren
    steeds meer homoseksuelen in het CDA actief en hebben zij belangrijke bestuurlijke
    functies. Er werken relatief veel homoseksuelen bij de KRO en NCRV ? soms
    ook zijn zij boegbeelden van die omroepen. Met de benarde positie van homoseksuelen
    in christelijke organisaties valt het dus al met al wel mee.

    Is er daarentegen in Nederland ooit één man of vrouw geweest die openlijk
    heeft verklaard: ik ben moslim én homo? Het is ondenkbaar en volgens veel
    moslims ontoelaatbaar. Maar: kritiek op benepenheid en homofobie binnen islamitische
    organisaties getuigt volgens onze culturele elite natuurlijk juist weer niet
    van progressiviteit. Tja.

    Als tv-persoonlijkheid Jan Mulder de homofobie onder rigide christenen aan
    de kaak stelt, is hij een man met het hart op de juiste plaats. Als Ayaan
    Hirsi Ali de homofobie onder rigide islamieten aan de kaak stelt, is zij
    een onruststookster en een gevaar voor de samenleving die de bedreigingen
    aan haar adres aan zichzelf heeft te danken.

    Iemand die, bijvoorbeeld, de benarde positie van homoseksuelen in islamitische
    landen aankaart, is volgens die dubbele standaard een ophitser en een reactionaire
    islamofoob met racistische trekjes. Opmerkelijk is dat dit label van rechts-extremisme
    of racisme ook elders in Europa wordt geplakt op mensen die zich enige kritiek
    op de islam of het islamisme permitteren.

    Racistisch

    Ik denk aan de Britse schrijver Ian McEwan. In een interview in 2008 met
    de Italiaanse krant Corriere della Sera had hij collega-auteur Martin Amis
    verdedigd tegen beschuldigingen van racisme. Bovendien had McEwan verklaard
    dat hij het politieke islamisme verachtte. Letterlijk zei hij: ?Een dierbare
    vriend is uitgescholden voor racist. Zodra een schrijver een mening tegen
    het islamisme formuleert, is er onmiddellijk wel iemand van links die antwoordt
    dat de meerderheid van moslims donker gekleurd is ? en dat de criticus van
    het internationale islamisme dus racistisch is. Dat is qua logica absurd
    en moreel onacceptabel.?

    De ironie wil dat McEwan na deze uitlatingen direct zelf het slachtoffer
    dreigde te worden van de ?absurde logica? die hij aan de kaak had gesteld.
    Een woordvoerder van de Muslim Council of Britain zei in een commentaar op
    het interview van McEwan dat de uitlatingen van de beroemde schrijver niet
    anders dan als ?extreem-rechts? konden worden aangemerkt.

    Hoe funest het is opvattingen als van McEwan verdacht te maken als ?racisme?
    maakt de Franse filosoof Pascal Bruckner duidelijk. In De tirannie van het
    berouw constateert hij: ?Spreken over islamofobie betekent de verwarring
    in stand houden tussen een religie en de aanhangers ervan, de gelovigen.
    Een aanval op de islam zou dus de moslims onteren en dat zou ook gelden voor
    het christendom en de christenen. Maar een geloof, en de ideeën die men misleidend
    of gevaarlijk acht, in twijfel trekken, vormt de grondslag van het intellectuele
    leven. Is er dan ook sprake van antikapitalistisch, antiliberaal, antisocialistisch
    of antimarxistisch racisme?

    Nieuwe verraad

    De uitvinding van de islamofobie legt in de eerste plaats het zwijgen op
    aan moslims die het wagen hun overtuiging te kritiseren, die het fundamentalisme
    aan de kaak stellen en roepen om hervorming van de familiewet, gelijkheid
    van man en vrouw en het recht op afvalligheid.?

    Wat moet het uitgangspunt zijn? Dit: wat Karel van het Reve in de jaren tachtig
    beweerde over de volgens hem ?ongelofelijke wreedheid? van de God uit het
    Oude Testament, dat mag iedere Nederlander van moslimachtergrond die niet
    meer gelooft in Allah óók beweren over de Koran.

    Dus: vóór een gelijkaardige vrijheid van meningsuiting van de autochtoon
    die het christendom bekritiseert en de allochtoon die de islam bekritiseert.
    En: tégen de status aparte voor islamcritici en ex-moslims, een separatisme
    dat in stand wordt gehouden door de gezanten van de lelieblanke culturele
    elite. Dit nieuwe verraad der klerken moet worden ontmaskerd.

    De vrijheid van religie moet in het pluriforme Nederland werkelijk een en
    ondeelbaar zijn, zonder gelegenheidsregels en beperkingen voor critici en
    afvalligen van één bepaalde religie. Alleen met die ondeelbaarheid ontvouwt
    zich voor Nederlanders met moslimachtergrond een toekomst waarin zij, als
    ze dit wensen, net als zoveel autochtone Nederlanders ontspannen en zonder
    enige repressie van hun geloof kunnen dwarrelen.

    Joost Zwagerman is schrijver. Dit is een fragment uit zijn pamflet Hitler
    in de polder & Vrij van God dat morgen verschijnt. Op 1 februari gaat hij
    op het festival Weerwoord in de Melkweg in Amsterdam over het pamflet in
    discussie.


    http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2477/Gun_ook_moslims_waarachtige_godsdienstvrijheid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knettergek (Nausicaa Marbe in de Volkskrant)

    De recente mediareuring rondom Geert Wilders wees in één richting: de man moet hangen.

    Schuldig verklaard, nog voor de naderende rechtsgang. Het proces zelf en het vonnis zijn zo bezien eigenlijk overbodig, de triomfantelijke toon is immers al ingezet door lieden die zich opwerpen als buikspreker van ‘één miljoen moslims’.

    Schuld en boete

    Een rechterlijke uitspraak zal slechts een ‘officiële bevestiging’ zijn van de nu al vastgestelde schuld, aldus advocaat Spong tijdens zijn onemanshow in NOVA. Zo regelen we dat in een democratie. We zijn weer thuis, in een Nederland dat nog knettergekker is dan we vreesden.

    Feit is dat niemand gebaat is bij een onzorgvuldig proces, gevoerd uit politieke belangen, waarbij het al van tevoren vaststaat dat het vonnis de werkelijkheid zo verdraait dat Wilders wél moet boeten, terwijl andere eventuele haatzaaiers buiten schot blijven. Dat is de hoofdzaak.

    Vertrouwen in de rechtstaat

    Evenwel trekken in de marge van deze kermis interessante uitspraken over de verdeeldheid in de samenleving de aandacht. Farid Azarkan, directeur van een Marokkanenbond, zei gisteren dat de beslissing van het hof het vertrouwen van zijn achterban in de rechtstaat herstelt (Voorpagina, 22 januari). ‘Die laat zien dat het zin heeft de democratische regels na te leven. Dat het recht er ook voor jou is.’ Handig, want die groep had al het gevoel aan het kortste eind te trekken ‘of dat hier is of in Gaza’, aldus Azarkan.

    De vraag rijst waarom die achterban zou denken dat de rechtstaat haar niet beschermt. Het is tenslotte de verdienste van dezelfde democratie dat Wilders de uitdrijving van de islam uit Nederland niet kan of mag uitvoeren. Of deugt een democratie in de ogen van deze achterban pas als die personen die je niet zinnen wegwerkt, uit de politiek en het debat?

    Primitieve watjes

    En mag je, als dit soort ‘diensten’ uitblijft, jezelf gediscrimineerd voelen, de rijen sluiten met de Gazanen – want allemaal moslimbroeders – en de democratie saboteren? Hier doemt het beeld op van een stel primitieve watjes die geen enkel benul hebben op welke wereld ze leven. Toch niet de héle achterban van Azarkan, hoop ik. Want zulke mensen zullen altijd een reden vinden om verongelijkt en ongehoorzaam te zijn, Wilders of geen Wilders.
    De vrees dat binnenkort jurisprudentie voorhanden is om velen definitief de mond te snoeren, is reëler
    Zo’n proces tegen hun grootste criticaster versterkt ze alleen maar in hun onaangepastheid.

    Niemand koestert de illusie dat een uitspraak tegen Wilders de sociale cohesie zal versterken. De vrees echter dat binnenkort jurisprudentie voorhanden is om velen definitief de mond te snoeren, is reëler.

    Partijdigheid

    De schijn van partijdigheid in deze kwestie werkt ook intimiderend. Het is toch bizar dat Wilders wordt vervolgd omdat hij de Koran met het nazistische gedachtegoed vergeleek en daarmee de diskwalificatie van moslims in het publieke debat zou hebben beoogd, terwijl de Anne Frank Stichting onlangs de hele PVV langs de fascistische meetlat legde.

    Is Wilders nu wel of niet een Hitler, ook daar draait het debat over de PVV al een tijdje om. Volgens Mohammed Rabbae wel; hij noemde hem ooit ‘een kleine Hitler’. De vergelijking met Hitler en andere prominente nazi’s is een beproefde methode om vooral critici van de islam, critici van de multiculturele samenleving, en afvallige moslims te demoniseren.

    Aanklacht tegen hypocrisie

    Door ze te associëren met het meest absolute kwaad dat de westerse wereld zich kan voorstellen, worden hun argumenten verdacht gemaakt en de boodschappers buiten het discours geplaatst. Eigenlijk hebben die beulen geen recht van spreken.
    Joost Zwagerman verzamelde beschamende voorbeelden en analyseert het fenomeen genadeloos in zijn net verschenen pamflet Hitler in de polder & Vrij van god.

    Dat boek komt als geroepen, nu de ‘Venlose Hitler’ wordt vervolgd. Het is een aanklacht tegen de hypocrisie van een oude garde intellectuelen die blasfemie en het in het wilde weg schelden tot kunst hebben verheven, maar dat voorrecht niemand anders gunnen.

    Zeker niet degenen die zich aan de islamkritiek wagen, want – in een notendop – moslims zijn zielig, dus altijd goed, en wie hen beschermt, is een Goede Nederlander. In de traditie van Hugo Brandt Corstius, die de voormalige minister van Financiën Onno Ruding de ‘Eichmann van onze tijd’ noemde, vergeleek Geert Mak Ayaan Hirsi Ali met Goebbels. Ook Paul Scheffer werd in de pers uitgemaakt voor kloon van Jörg Haider, terwijl een onbenullige Europarlementariër een regelrechte verwantschap zag tussen Frits Bolkestein en Le Pen.

    Het zijn gruwelijke voorbeelden van een zieke verbeelding, gefixeerd op de directe beschadiging van personen met zedelijke moed. Processen tegen zulke haatzaaierij zijn uitgebleven. Maar dat kan veranderen als Wilders veroordeeld wordt.

    Bron: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2488/Knettergek

    BeantwoordenVerwijderen